نام زیبـا و نکـویت گر علیّ اکبر است            چهره‌ات تصویری از زیبایی پیغمبر است

تو زلال چـشـمۀ خـیـر کـثـیری برهمه            لعل لب‌های تو تمثیلی زحوض کوثر است

سـاحـل آرامـش جـان و دل بـابـا شـدی            دامن مولا ز موج عشق، غرق گوهر است

طرز صحبت کردن تو شور برپا می‌کند            لحن بابا گفتن تو از عسل شیرین‌تر است

صد هزاران یوسف مصری شود مجنون تو            یوسف لیلایی و حُسنت ز یوسف برتر است

ای‌که مثـل آفـتـابی زر فـشـانی می‌کنی            گوهر خورشید‌ی و دامان تو پُر از زر است

از نفس‌های تو عطر باغ جنت می‌چکد            درکلامت پرتو توحید و نور داور است

غیر زیبایی کسی در خُلق وخوی تو ندید            هم جلالت هم جمال تو بهشتی منظر است

می‌وزد عطر دعای مستجاب از سجده‌ات            آسمان از یارب تو غرق ماه و اختر است

درس آزادی و ایثار و مرام و عشق توست            آبروی هر جوانی که خـدایی‌باور است

ای اذان‌گوی نماز صبح عاشورای عشق            اشـهـد بـانگ اذان تو شهـادت‌آور است

نام تو لـرزه به جان دشـمنان می‌افکـند            رزم تو یادآور رزم علی در خیبر است

گر که مهـمـان نـگـاه مـهـربان تو شوم            در تهی دستیِ محشر روزگارم محشر است

هرزمان نام تو جاری می‌شود درشعر من            درغم و شادی «وفایی» اشک‌هایش پرپر است